Matsushima en Hanamaki

Matsushima 23 april
Vandaag gaan we voor het eerst met de auto rijden in Japan. Na het ontbijt gaan we naar het verhuurbedrijf Toyota Rent. Klinkt vertrouwd, maar we hadden in Japan ook niet anders verwacht. Het is op loopafstand van het hotel en gisteren hadden we al verkend waar we moeten zijn. De man van het verhuurbedrijf spreekt niet al teveel engels en met “please your international driverslicense and pasport” is hij al een heel eind door zijn vocabulaire heen. Maar we kijgen een Toyota Vitz aangewezen. Onze “fiets” blijkt helaas niet met een Engels navigatiesysteem uitgerust te zijn en omdat ons Japans ook na 4 dagen niet dusdanig is dat we het daarmee gaan redden vragen we toch maar of hij ook een auto heeft met een navigatie in het Engels. Na wat zoeken vindt hij er een. Dat is ook een Toyota Vitz. Hoe het werkt wordt aan ons eigen intellect overgelaten. Dan laat hij ons een paar belangrijke telefoonnummers zien in geval van nood. Maar met verzoek om niet naar hun eigen nummer te bellen maar het tolfree nummer, daar spreken ze Engels en zij niet. Dat was ons al duidelijk geworden. De laatste vraag die hij stelt is of we nog iets moeten weten over de auto? Nee niet echt, het ziet er allemaal vertrouwd uit net als thuis in de CHR, alleen hebben ze ruitenwisser en de richtingaanwijzer omgedraaid. Dat is effe wennen en in het begin gaan de ruitenwissers aan als we rechts of links afslaan. Maar we rijden en dat is het belangrijkste. Ook is het ons gelukt om het adres van het Zuihoden mausoleum in Sendai aan onze Japanse navigatie geisha duidelijk te maken zodat ze ons de weg kan wijzen. Ze wil ons eerst nog via de tolweg sturen maar daar zijn we niet echt blij mee en maken haar duidelijk dat we niet via de tolweg willen. Ze begrijpt het dus en via de nationale weg rijden we naar Sendai. Het gaat niet echt snel want het wemelt van de verkeerslichten. Die fabrikant van die installaties is er waarschijnlijk rijk mee geworden. Voordeel voor ons, we zien wat meer van de omgeving.
Het Zuihoden mausoleum ligt bovenop een heuvel en het is geen groot complex. Een paar mooie gebouwen die ze hebben herbouwd nadat ze in 1945 zijn platgegooid door de Amerikanen. Ook zo'n vreemde gewoonte, Eerst vernietig je iets en daarna geef je geld om het te herbouwen. Rare jongens die Yankees. Vanaf Sendai is het nog een klein stukje naar Matsushima. Onze geisha wijst de weg tot vlak bij de ryokan en zegt dan “u hebt de bestemming bereikt ik stop ermee”. Was ook onze eigen schuld want pas later ontdekken we dat ze hier in Japan de bestemming ingeven door het telefoonnummer in te toetsen en dat hadden we niet gedaan. Wij hadden een moeilijkere methode gekozen maar die was net iets minder nauwkeurig. Maar de ryokan was letterlijk om de hoek en omdat ons gevoel dat ook aangaf hadden het snel gevonden. Het personeel wijst ons waar we de “fiets” kunnen parkeren en gaat ons voor naar onze Japanse kamer met uitzicht op de baai.
We maken een wandeling op een van de eilandjes, in de baai, dat we via een 252 m lange brug bereiken. Het uitzicht op de baai met een aantal grotere en kleinere eilandjes is mooi. Alleen jammer dat vandaag de zon een snipperdag heeft. Het is droog en dat is ook wel prettig. We zien ook nog een mooie tempel uit de 17e eeuw en lopen nog wat langs de kust op iets dat aan een promenade moet doen denken. We weten niet exact of er hier ook veel schade was na de tsunami in 2011. Lijkt wel of er veel nieuwe gebouwen staan aan de kust en men is druk bezig met de kustlijn. Dus misschien wordt nu nog schade hersteld.
De dag sluiten we af met een Japans diner dat bestaat uit 15 verschillende kleine gerechtjes. We zitten aan een laag tafeltje maar wel met de benen in de zitkuil. Een glaasje saké smaakt ook voortreffelijk bij de gerechten stellen we vast.
De eerste 120 km met de huurauto zitten erop.
O ja het weer was vandaag minder mooi. Bewolkt en met 14-16 graden frisser dan gisteren. Gelukkig wel droog. Morgen rijden we door naar Hanamaki.



Hanamaki 24 april.
Vannacht goed geslapen op ons Japanse bed dat het midden is tussen een futon op de grond en de boxspring thuis. Een soort mini boxspring. Het ontbijt is in buffetvorm en naast de Japanse gerechtjes kun je ook een broodje met jam nemen. We combineren beide mogelijkheden.
Helaas regent het een beetje, hetgeen ook wel was voorspeld maar je hoopt altijd dat ze het verkeerd hebben. Niet dus. We vragen onze geisha om ons eerst naar Hiraizumi te brengen waar we de gouden tempel willen bezoeken. Dat is een van de belangrijkste tempels van Japan en is een werelderfgoed. Geisha gidst ons prima naar de plaats en zorgt dat we niet op de snelweg terechtkomen. De weg die wij volgen is absoluut geen snelweg want je mag nergens sneller dan 50 km en het wemelt van de verkeerslichten die het tempo er helemaal uithalen. Wij vinden het niet erg want zo zien we ook iets van de omgeving en we vallen niet op als toeristen die te langzaam rijden. Bij een informatiecentrum drinken we een kopje koffie en ze hebben zowaar informatie in het Engels en de mevrouw bij de balie legt ons uit hoe we de Chuson-ji tempel kunnen bereiken. Het staat zelfs op de borden aangegeven.
Alle plaatsnamen en belangrijke bezienswaardigheden staan sowieso in het Engels onder de Japanse benaming. Rijden is tot nu geen enkel probleem want men rijdt erg gedisciplineerd.
Het tempelcomplex ligt bovenop een heuvel en het is een behoorlijke klim om er te komen maar het was de moeite meer dan waard. Om de tempel te beschermen is hij omhuld door een lelijk betonnen gebouw. Eenmaal binnen sta je verbaasd naar een echte goudentempel te kijken. Er zijn 3 graven, in de middelste ligt een heerser uit de 17e eeuw begraven met daarnaast zijn zoon en schoonzoon. Alles is van goud of het is ingelegd met ivoor of parelmoer. Het was om aan te tonen hoe rijk en machtig die man was. In het museum naast de tempel zijn een groot aantal voorwerpen en boedhabeelden te zien, zeer de moeite waard dus.
Van de Chuson-ji gaan we, dit keer zonder de hulp van geisha, naar de Takkoku-no-iwaya. Dat is een tempel die gedeeltelijk in een rots is gebouwd en in dezelfde rots is nog een klein gedeelte te zien van een boedha die was uitgehouwen in de rots. Echter door een aardbeving is alleen het hoofd nog zichtbaar. Om het hoofd te vinden moet je goed kijken en C ziet het als eerste en het kost mij iets meer moeite (zoals wel vaker).
Hiraizumi is het eerste stadje dat we echt mooi vinden. Tot nu toe zijn de plaatsen niet echt interessant op Matsushita na. Ook de omgeving is mooi en we krijgen steeds meer bloesem te zien. We halen de Sakura dus geleidelijk in. Dat ziet er goed uit dus.
Geisha begeleidt ons keurig naar het hotel in Hanamaki en als ze zegt “ik stop ermee” staan we op een parkeerplaats. C gaat even vragen of we inderdaad bij het juiste hotel zijn aangekomen want de naam staat wel op de muur maar in het Japans. Klopt zegt de vriendelijke juffrouw van de receptie die er wel om kan lachen. Ze helpt ons ook naar de kamer en is helemaal blij verrast dat we weten dat we de schoenen uit moeten doen en als we zeggen dat we al voor de tweede keer in Japan zijn en wat we al gezien hebben dan buigt ze nog dieper voor ons. Het uitzicht vanuit onze kamer is prachtig en op de parkeerplaats staan veel bomen in bloei. Goede keus van de Japanse agent van VNC. Vanavond slapen we weer op een futon op de grond.
Morgen gaan we naar Morioka en Kakunodate met een beetje geluk zien we daar de Sakaru langs de rivier.Alleen is de voorspelling dat het regent. We laten jullie weten hoe het was.
O ja dat willen we toch nog even kwijt. Wat ons opvalt is dat de mensen in Japan toch behoorlijk westers zijn maar dat ze toch hechten aan bijgeloof. Overal verkoopt men poppetjes en hangertjes die voorspoed brengen of je beschermen tegen ongeluk en ziekten en vullen briefjes en plankjes in met wensen. Een mix dus tussen westers en aziatisch. Van beide werelden iets.

Groetjes uit Hanamaki C en J