Drakensbergen

Zaterdag 14 oktober.
Vandaag gaan we van St Lucia naar Drakensbergen, een lange dag in de bus. Dat betekent ook dat we er weer vroeg uit moeten. Uitslapen is er niet bij tot nu en we hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat we pas weer in Nederland kunnen uitslapen. We gaan dan ook vaak met de kippen op stok. Met de nek van C gaat het wat beter, het is nog niet helemaal goed maar de tabletjes die we gisteren hebben gekocht werken wel. Je wordt er wel duf van. Als de bagage weer in de bus zit gaan we op weg. Het is bewolkt maar wel droog. Wij hebben tot nu toe geluk gehad met het weer. Heel af en toe wat regen met uitzondering in het Krugerpark waar het tijdens de ochtend gamedrive regende. Van een andere groep die met Fox reist en vannacht in hetzelfde hotel slapen en die voor ons uit reisde omdat ze de Easygoing tour doen, hoorden we dat ze heel veel regen hebben gehad.
Het eerste deel van de reis door dit deel van Kwazulu Natal is niet echt interessant wat betreft het landschap en tot aan de koffiestop valt er dan ook weinig te genieten. Veel suikerriet. Als we langs Durban rijden zien we weer krottenwijken waar mensen wonen die vanuit het binnenland naar de stad trekken in de hoop dat ze een Mandelawoning krijgen. Er wonen ook veel ilegalen die uit andere Afrikaanse landen komen. Durban is een miljoenen stad en volgens Steve wonen er zo’n 3,5 miljoen mensen in de metropool. Maar het aantal is niet echt bekend omdat veel mensen zich niet laten registreren. De volgende grote plaats waar we langs komen is Pietermaritzburg en dat is een van de 2 hoofdsteden van Kwazulu Natal. Het landschap wordt hier ook mooier en geleidelijk aan gaan we de bergen in. Onderweg stopen we nog bij de plaats waar Mandela in 1962 is gearresteerd en waar nu een klein museum is en een monument. Dat monument is een echt kunststukje. Het is gemaakt van 50 palen en als je op de juiste plek voor het monumnet staat zie je het gezicht van Mandela. Sta je niet op de juiste plek dan zie je alleen maar palen. Heel bijzonder. Hierna gaan we door naar Howick waar we gaan lunchen en waar we een waterval zien. Ze hebben er ook een veilige pinautomaat. Na de lunch wordt het landschap steeds mooier en als we nog een keer stoppen in Underberg om wat formulieren op te halen voor de tocht naar de Sanipas, die we morgen gaan doen, heb je het idee dat je door Oostenrijk aan het rijden bent. Lijkt wel veel op de Alpen. Het laatste stuk naar Drakensberg Gardens waar onze lodge staat is prachtig. De lodge ligt in de middle of nowhere tussen ruige maar wel groene bergen. Vanavond weer vroeg naar bed want morgenvroeg moeten we er weer om 06.00 uur uit.

Zondag 15 oktober
Ondanks dat we er om 06.00 uur uit moesten, hebben we toch een lange nacht gehad want we lagen al om 21.30 in bed. Het gaat gelukkig een stuk beter met de nek van C. Als we naar buiten kijken zien we een strak blauwe lucht en dat komt goed uit want we gaan vandaag naar de Sani pass en naar Lesotho. Met de bus gaan we terug naar Underberg waar we in 4 wheel drives stappen want de weg naar de pas die op 2873 hoogte ligt is niet zo goed heeft Steve ons uitgelegd. Daar was geen overdrijving bij. Ook onze chauffeur zegt dat we een African massage krijgen. De eerste 10 km gaat nog over asfaltweg en het uitzicht is nu al prachtig. We maken een stop om Friese koeien in Zuid Afrika te fotograferen. Daarna verandert de asfaltweg in een zand/gravelweg die eigenlijk de naam weg niet mag hebben. Een karrenspoor in Nederland is beter. Maar het uitzicht is fantastisch dus maken we ons niet zo druk om de weg. Regelmatig wordt er gestopt voor een foto en daar kun je wel mee aan de gang blijven want waar je ook kijkt het is overal mooi. Links en rechts van ons is het fantastisch mooi. De blauwe lucht maakt het helemaal af. Ergens in de middle of nowhere heeft men een grenspost van Zuid Afrika neergezet en we verlaten dat land. Weer een stempel erbij zonder enige vorm van controle. Doe je paspoort maar open en de beambte drukt er een stempel in. Dan rijden we in niemandsland en als ik vraag of Lesotho ook zoiets als een grenspost heeft zegt de gids, “ja die komt straks als we boven zijn”. De laatste 170 m omhoog zijn steil en heel erg slecht. We kruipen als slakken omhoog naar de summit die op 2873 m hoogte ligt. En inderdaad daar is de grenspost van Lesotho. We worden welkom geheten in het koninkrijk en we hoeven niet eens zelf met het paspoort naar het loket. Dat doet de gids voor ons. Waar we tot aan Lesotho over een erbarmelijk slechte weg hebben gereden, rijden we in dit arme land over een schitterende asfaltweg. Die is aangelegd op kosten van China en het idee dat we hebben dat er een verborgen agenda is bij de Chinezen wordt bevestigd door de gids. Er schijnt koper in de grond te zitten. Vanaf de Sani pas klimmen we verder naar 3240 m waar de top ligt van de Black Mountains. Daar ligt zelfs nog een beetje sneeuw, niet veel maar het is er wel en ook niet genoeg om een sneeuwpop te maken. Daarna dalen we af door een kloof en komen aan bij een dorpje waar we stoppen voor een bezoek en de lunch. We worden rondgeleid door een vrouw die in dat dorpje woont, goed engels spreekt en ons alles uitlegt. We mogen even bij de chief (weer een vrouw) in huis kijken en daarna gaan we met de chief het dorp in. We worden begeleid door een horde kindertjes die het geweldig vinden om met die lange witte mensen aan de hand te lopen. We zien diverse soorten huisje en bij 1 ervan eten en slapen ze er zelfs met 14 kinderen in. We krijgen nog wat zang en dans te zien en daarna de lunch (die was meegenomen door de gidsen). Voor we weer weg gaan treden de herders ook nog even op en het is mooi om te zien met wat voor primitieve instrumenten men muziek maakt. Ook is het bijzonder om te zien dat ze plezier hebben in wat ze doen en hoe de kinderen spelen. Ze leven gemeten naar onze standaard met niets maar dan ook helemaal niets aan luxe en het leven moet daar hard zijn. Gelukkig hebben ze wel schooltjes, een kliniek en voldoende water. Het zet ons weer met beide benen op de grond. Wees gelukkig met wat je hebt. We worden vrolijk uitgezwaaid en we gaan weer op weg terug naar de Afrikaanse massage. Bij de grenspost waar we Lesotho verlaten drinken we nog iets in de hoogst gelegen pub van Afrika. Terug in Underberg staat de bus en Steve klaar om ons naar de lodge te brengen. Wij slapen vanavond in een lekker bed en kunnen het stof van ons af douchen. Wat een luxe!! Het was een geweldige zonnige zondag.
Morgen is het weer opstaan om 06.00 uur, dus vroeg naar bed. O ja dat hadden we nog niet geschreven, maar we hebben een gezellige groep en een geweldige reisleider. Wi-Fi is hier niet echt geweldig.

Groetjes C&J