East London

Maandag 16 oktober.
Ook vandaag moesten we er weer vroeg uit. Om 06.00 uur begon de wekker van de mobiele telefoon met zo’n vrolijk melodietje waar je op dat tijdstip niet echt vrolijk van wordt. Maar het is onze vakantie in Zuid Afrika dus je moet er wat voor over hebben. Nee we klagen niet het is allemaal vrijwillig en het is een geweldige reis, dus we mogen zelfs niet eens klagen. Het wordt een lange dag in de bus zitten van Drakensberg Gardens naar Trennerys Lodge vlak bij East London. We gaan van de bergen naar de kust. De eerste grotere plaats die we op de reis tegenkomen is Kokstad. We rijden dan nog in Kwazulu Natal en het landschap is groen met veel grote boerderijen waar ze tot wel 1000 koeien hebben rondlopen. Hier wordt het land goed benut. Na Kokstad waar we koffie hebben gedronken komen we in een andere provincie, het oude thuisland Transkei. Tegenwoordig is dat Oostkaap. Er woont een andere bevolking en het land is onteigend of gekocht van de boeren en in handen van de staat. Maar in tegenstelling tot in Kwazulu Natal wordt het land hier niet goed benut en ligt het er dor en verwaarloosd bij. Het ziet er ook allemaal wat armoediger uit. Ook de dorpen waar we door komen zien er uit zoals je dat ook in Azie ziet. Veel straatverkopers en honderden taxibusjes. Een soort van georganiseerde chaos. De tweede stop die dag is vlak voor Mthala. Die plaats is echt een chaos maar het heeft wel het Mandela Museum. Net als in het vorige museumpje bij de Capture site waar Nelson Mandela gearresteerd was, is er veel materiaal over Manela te zien maar het is een beetje hetzelfde als in dat andere museum. Leuk aan dit museum zijn de veiligheidspoortjes waar je doorheen moest als je binnen wilde en die bij iedere bezoeker gingen piepen maar daarna kon je gewoon doorlopen. Ook stonden er bij elke vleugel van het museum van die poortjes die ook piepten als je er doorliep zonder dat iemand van de beveiliging er ook maar enige aandacht aan schonk. Je hoorde dus voortdurend het gepiep van die poortjes. Dat was dan ook het enige dat werkte want omdat er geen water was waren de toiletten afgesloten. Net buiten Mthatha en vlakbij zijn geboorteplaats Mvezo, staat het huis van Nelson Mandela en is het graf van de familie waar hij begraven is. Je kunt het alleen vanaf de weg zien want een bezoek is (nog) niet mogelijk omdat Winnie het huis claimt, hoewel ze daar geen recht op heeft. Er lopen sowieso allerlei rechtzaken om zijn nalatenschap. Na deze korte fotostop rijden we door naar de Trennery lodge vlak bij de plaats East London. We rijden door de plaatsjes Ydutywa en Cuba en daar word je niet echt vrolijk van. In Cuba staan flats die al gedeeltelijk gesloopt zijn maar nog wel worden bewoond. Als we bij de lodge aankomen worden we met zang en dans ontvangen en krijgen een huisje met twee slaapkamers. We kunnen dus gasten ontvangen. ‘S Avonds is er een heerlijk buffet met veel vis en daar hoort uiteraard een wit wijntje bij. Wijn is hier in grote hoeveeheden beschikbaar en het kost ook niet veel. Ze hebben lekkere wijntjes weten we inmiddels uit ervaring. Ook C mag weer wijn drinken want de pijn in de nek is zodanig dat ze geen medicijnen meer slikt en dus weer een wijntje mag drinken. Vanavond mogen we later naar bed, we mogen uitslapen. Onze excursie begint pas om 10.00 uur.

Dinsdag 17 oktober
We mochten uitslapen dus om 08.00 uur hoefden we er pas uit. Na het ontbijt gaan we met een deel van de groep een wandeling maken. Met een wagen worden we in kleine groepjes naar het beginpunt gebracht. We moeten wachten bij een winkel van sinkel dat gerund wordt door een blanke mevrouw en dat is dan ook een van de weinige blankes die je te zien krijgt. Er is nog 25% van de bevolking blank maar we zien er maar zelden een. Volgens Steve is een spelletje in Zuid Afrika ook “spot een blanke”. Ze zijn bijna net zo zeldzaam als de luipaarden. Als we compleet zijn beginnen we aan de wandeling. We hebben de wind in de rug en daar zijn we wel blij mee want er staat een stevige bries. Het eerste stuk is niet echt interessant maar al snel dalen we af naar een riviertje. Als we bij een meertje aankomen gaan we weer in groepjes met een bootje verder.Er gaan maar een stuk of 8 personen in die boot om te voorkomen dat we water maken en de overkant niet halen. Het tochtje is kort maar wel mooi want we varen door een kloof om uiteindeijk bij een plataeu te komen van waaraf je een mooi uitzicht hebt op twee watervalletjes. Je zou er kunnen zwemmen maar de kleur van het water is niet echt aantrekkelijk en het water schijnt ook koud te zijn. Een van de gidsen durft de sprong in het koude water wel aan en neemt een frisse duik. Wij laten het bij toekijken. Weer met het gammele bootje varen we naar een volgend punt waar het restant van onze wandeling begint. Op de top van de heuvel waar we overheen moeten en waar de wind pogingen doet om ons er vanaf te blazen hebben we een goed uitzicht op de Indische Oceaan en een lagoon die vlak bij de lodge ligt. Ook de lodge is zichtbaar vanaf de top. Na de afdaling komen we op het strand waar we door de harde wind gezandstraald worden. Dan wordt het pas echt avontuurlijk. We zouden normaliter door kunnen lopen naar de lodge maar omdat het vloed wordt staat er te veel water om er door te lopen. De gids vindt het te veel risico om er door te lopen vanwege de stroming. Hij besluit om zelf over te steken en een boot op te halen. Hij verdwijnt tot aan zijn kin in het water en zwemt het laatste stukje naar de overkant. Daar staan we dan gestrand op het strand aan de Indische Oceaan. Na een half uurtje komt er inderdaadee boot aan. Wij gaan als eerste met de boot naar de overkant. Dat gaat niet helemaal zonder problemen want halverwege lopen we op een zandbank. Met enige moeite krijgen ze de boot weer vlot en met pijn en moeite bereiken we de overkant. Het was niet gepland dat we deze boottocht zouden maken maar het was wel een leuke ervaring. Het laatste stukje naar de lodge lopen we over het strand en na een korte steile klim zijn we weer terug. Leuke wandeling die we niet hadden willen missen. Van het wandelen hebben we wel trek gekregen en we gaan lunchen. Daarna hebben we de rest van de middag vrij. Tijd om te lezen aan de rand van het zwembad, helaas werkt de zon niet echt goed mee en door de wind wordt het toch wel wat frisjes na een uurtje of anderhalf. Dan maar vast spullen klaar leggen voor morgen want we moeten er weer om 06.00 uur uit voor een lange rit naar Cape St. Francis. Het was toch wel lekker om 2 nachten in dezelfde lodge te overnachten. Morgen trekken we dus weer verder langs de zuidkust, de Wildcoast.
Groetjes C&J