Wilderness

Woensdag 18 oktober.
Vandaag zijn we wakker voordat om 06.00 uur de mobiel het vrolijke deuntje gaat afspelen. Het wordt een lange dag in de bus net zoals eergisteren. We moeten een afstand van 550 km overbruggen van de Trennerys lodge naar Cape St Francis. Als we bij de lodge vertrekken worden we uitgezwaaid door het personeel. Het weer is goed, de zon schijnt maar het waait nog steeds hard. Bij het dorpje Butterworth komen we op de kustweg naar East London. Het landschap gevarieerd maar er is weinig landbouw of veeteelt. In de Oostkaap is veel land van de boeren in handen gekomen van de staat en door gebrek aan ervaring in hoe je landbouw of veeteelt moet doen is het land verwaarloosd. Daarnaast zijn veel zwarte mensen naar de stad gelokt met mooie beloften en wonen nu in krotten in afwachting van een Mandelawoning. Dat is goed te zien in de township bij East London. Daar drinken we koffie aan de kust en dat ziet er niet slecht uit. East London is een industriestad en er is een fabriek van Mercedes Benz gevestigd. Langs de kust rijden we via Grahamstown, dat weer zo’n typisch Afrikaans stadje is met veel straatverkoperes en taxibusjes waar je niet echt vrolijk van wordt, naar Port Alfred waar we lunchen. Port Alfred is een plaatsje waar veel pensionados wonen en waar erg mooie huizen staan aan de baai van de Boersmanriviermonding. Als we er zitten te lunchen worden we nauwletted in de gaten gehouden door een groepje blanke pensionados. Wat ze in ons zien is niet duidelijk maar we zijn wel een bezienswaardigheid kennelijk. Omdat het nog steeds hard waait is het een mooie gezicht om naar de golven van de IndischeOceaan te kijken die tegen de kust beuken. Na de lunch gaan we verder door een fraai en zonnig landschap. Het varieert steeds, maar het is wel overal groen. De volgende grote plaats waar we langs rijden is Port Elizabeth. Net voor Port Elizabeth is een gebied waar ze zoutpannen hebben en waar je als je goed kijkt flamingo’s kunt zien. Maar dan moet je wel heel goed kijken. Van Port Elizabeth zelf zien we niet veel. We zien de haven als we er langsrijden en we zien een glimp van het stadion dat is gebouwd om er een paar wedstrijden voor de WK voetbal in 2010 in te spelen. Nu wordt het, net als de meeste stadions niet meer gebruikt. De enige die echt beter zijn geworden aan die WK zijn Sepp Blatter en corrupte maatjes en de top van de ANC. De bevolking en het land zijn er niets mee opgeschoten. Als we bij Humansdorp de kustweg verlaten rijden we naar onze eindbestemming Cape St Francis Daar zien we twee werelden op een paar viekante kilometer. Er ligt naast een fraaie bungalowwijk een armoedige Township met kleine mandelahuisjes of krotten. Wij overnachten in een prachtig resort waar we de beschkking hebben over een appartement. Ongemerkt moet je dan we even denken aan de armoedige huisjes die hier vlakbij staan. Het resort ligt bij het strand en daar lopen we even naar toe maar omdat het nog stormt is het een kort bezoekje want gisteren zijn we ook al gezandstraald dat was wel voldoende voor deze vakantie. ‘s Avonds eten we met een deel van de groep in het restaurant. Het was erg gezellig en ze hebben hier lekkere wijntjes. Daarna weer vroeg naar bed want ook morgen is het weer vroeg dag.

Donderdag 19 oktober
Weer vroeg wakker en ook dit keer ruim voordat de wekker afloopt. Het waait nog steeds erg hard en dat is niet waar ze hier op zitten te wachten Ze hebben een gebrek aan water dus ze hebben liever een flinke regenbui. Dat wij daar anders over denken zal ze hier een zorg zijn. Wij zijn wel blij met een mooie blauwe lucht en die wind nemen we op de koop toe. In de bus merken we daar niets van. Vandaag gaan we eerste een kleine sightseeing doen in Cape St Francis. De eerste stop is bij de oudste en hoogste vuurtoren van Zuid Afrika. Volgens de gids heeft de vuurtoren veel schipbreuken voorkomen. Het is inderdaad een mooie witte vuurtoren die fraai afsteekt tegen de blauwe lucht. Vervolgens gaan we naar de pinguins kijken. Dat hadden we ons na de pinguins in Argentinie van vorig jaar toch iets anders bij voorgesteld. Het is een project waar ze bezig zijn om de Afrikaanse pinguins voor uitsterven te behoeden en de grappige dieren zitten hier achter glas of in een soort pinguinren. Er tussen door lopen zoals we dat vorig jaar konden doen is er dan ook niet bij. Maar ze hadden beloofd dat we naar de pinguins zouden gaan kijken en dat klopt inderdaad. We keken er naar en de pinguins naar ons want die waren vreselijk nieuwsgierig wie er nu weer door het glas stond te gluren. Van de pinguins naar een schooltje waar de kinderen uit de township naar toe gaan. Het is een basisschool waar nu 400 kinderen naar toe gaan en de capaciteit is 750 kinderen. De school staat er nog geen jaar en wordt gesponsord door de gemeenschap want de overheid geeft niet zoveel geld aan de staatsscholen.Dat de gemeenschap sponsort is mooi en ze kunnen ook wel wat missen als je kijkt naar de huizen die ze hier hebben gebouwd en die ook vaak een vakantiewoning zijn. We mogen in een paar klassen kijken. De lokaaltjes zitten stampvol en met 60 kinderen in een klas hebben de leerkrachten de handen vol. Dus in Nederland niet meer klagen dat de klassen te groot zijn. Op onze vraag hoeveel kinderen uiteindelijk het middelbaar onderwijs afmaken vertelt het hoofd dat ongeveer 30% dat volbrengt. De rest haakt voortijdig af omdat de meisjes zwanger worden en omdat de ouders de kinderen thuis houden. Volgens Steve is het niveau waarmee ze het basisonderwijs verlaten zeer matig en sommige kunnen niet goed lezen en schrijven. Het heeft wel iets van aapjes kijken maar ons bezoek draagt ook financieel bij aan de school. Positief is ook dat de kinderen op school eten en zodoende elke dag een goede maaltijd krijgen. Na de school gaan we op weg naar het Tsitsikamma National Park. Voor we daar aankomen kijken we nog even vanaf de brug de kloof in van de Stormrivier die heel diep beneden ons richting oceaan stroomt. In een prachtig gelegen restaurant lun6chen we. In het Tsitsikamma National Park wandelen we naar de hangbrug die boven de Stormrivier heen en weer schommelt. Dat komt door de wind maar ook doordat we er over heenlopen. In het park zien we ook een soort bergmarmot die ze hier dassies noemen. Er moeten ook bavianen rondlopen maar die zien we niet. Aan de kust kijken we naar de golven die schuimend tegen de rotsen aan beuken. Dat blijft een fascinerend gezicht om naar te kijken. Na het bezoek aan het Tsitsikamma Park rijden we tot slot van deze dag naar Wilderness waar ons hotel staat. De lodge waar we eigenlijk heen zouden gaan, in Knysna, is afgebrand tijdens een grote brand die hier is geweest. Wilderness is een wildernes maar een leuk klein dorpje. We gaan met z’n tweetjes eten bij een restaurant dat The Old Postoffice heet en een Italiaans restaurant is. Even niet met de groep eten is ook wel prettig. Het is een heel gezellige groep maar soms is het toch wel een keer leuk om even met z’n tweeen te zijn. De pasta smaakt prima, de wijn is lekker en de Dom Pedro met Amarulah is voor herhaling vatbaar. Morgen uitslapen want onze excursie naar Knysna begin pas om half elf. Hopelijk zijn we niet om 06.00 uur wakker.

Groetjes C&J